اخلاص یعنی هرکاری فقط برای خشنودی خدا انجام شود. چرا که خداوند بهترین شریک است اگر کوچکترین ناخالصی در کار مشاهده شود، آن را به شریک خود می بخشد. بهترین شریک کسی است که از سهم خود به نفع شریکش چشم پوشی کند
بچه ی کوچکی که خانه را فقط برای بدست آوردن دل مادر تمیز و جارو می کند. تشویق های پدر، برادر و خواهر برایش مهم نیست و تنها در انتظار تشویق مادر است. و این یعنی کار خالصانه برای مادر.
تفکر اولین گام برای دست یابی به اخلاص در عمل است. آیا اخلاص در عمل، در فضای مجازی نیز مهم است؟
دومین گام برای اخلاص ورزی، شناخت و آگاهی است؛ یعنی بدانیم چرا وارد فضای مجازی شده ایم و تکلیف مان در این عرصه مهم چیست.
یکی از آسیب های فضای مجازی تأثیر پذیری از دیگران است و این تأثیر پذیری، اخلاص در عمل را کمرنگ می کند.
گاهی فضای مجازی همرنگ شدن با جماعت را از ما طلب می کند، خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو. و این یعنی کم رنگ شدن رنگ خدایی در کار من.
حب و بغض های غیر الاهی نیز با اخلاص در فضای مجازی منافات دارد. یعنی معیار دوستی ها و دوست داشتن ها و دشمنی ها و دشمن داشتن ها در فضای مجازی معیاری به غیر از ارزش های الاهی باشد.
سانسور کردن حقیقت و یا نگفتن تمام حقیقت نیز با اخلاص در عمل منافات دارد. انعکاس دادن بخشی از حقیقت که با خواسته های درونی من مطابق است.
انتظار تشویق داشتن از دیگران نیز با اخلاص در عمل منافات دارد. با کاری که انجام می دهم انتظار تأیید و تشویق دیگران را داشته باشم.
